Czujesz się wypalony zawodowo

Wypalenie zawodowe

Na myśl o pójściu do pracy, dostajesz skurczu żołądka? Na biurku stos papierów?  Co chwilę łapiesz się na tym, że myślami jesteś zupełnie gdzie indziej? Szef jest wiecznie niezadowolony? Współpracownicy nieprzyjaźnie nastawieni?

Na myśl o pójściu do pracy, dostajesz skurczu żołądka. Na biurku rośnie stos papierów, na który spoglądasz z rosnącą paniką. Siedząc nad kolejnymi slajdami do prezentacji „na wczoraj”, co chwilę łapiesz się na tym, że myślami jesteś zupełnie gdzie indziej. Szef jest wiecznie niezadowolony, a współpracownicy wydają się coraz bardziej nieprzyjaźnie nastawieni. Przedłużający się stres w pracy może prowadzić do wypalenia zawodowego. Może się ono objawiać licznymi dolegliwościami somatycznymi, takimi jak: bezsenność, nadciśnienie, bóle głowy czy chroniczne zmęczenie, na które nie pomaga weekendowa regeneracja. Mogą się także pojawić problemy natury emocjonalnej: drażliwość, przygnębienie, poczucie bezsilności czy problemy z koncentracją. Nieleczone wypalenie zawodowe może prowadzić nie tylko do utraty pracy, ale także depresji czy innych poważnych chorób somatycznych.

Co jest przyczyną wypalenia zawodowego? Najczęściej nie jest to jeden czynnik, ale kilka jednocześnie. Wśród nich można wymienić przeciążenie obowiązkami. Oczywiście, może się zdarzyć, że trafimy na wyjątkowo wymagającego szefa, ale bardzo często sprzyja temu cecha osobowości, jaką jest perfekcjonizm lub przekonanie, że my zrobimy to lepiej niż inni. Łatwo się w tym zatracić. Kolejnym ważnym czynnikiem jest nieumiejętność odpoczywania. Nawet gdy masz wolny czas, jest weekend albo urlop, musisz robić coś, żeby czuć się „produktywnym”: sprzątasz, robisz kursy doszkalające, uczysz się trzeciego języka obcego, scrollujesz facebooka, żeby „być na bieżąco”. Czasami przyczyną wypalenia zawodowego jest tkwienie latami w pracy, której od początku się nie lubiło i która nie daje poczucia sensu. Być może niskie poczucie bezpieczeństwa nie pozwala na podjęcie ryzyka zmiany zatrudnienia.

We wszystkich wymienionych wyżej przykładach, i wielu innych, może pomóc psychoterapia. Wspólne pochylenie się z psychoterapeutą nad tym, na co mamy wpływ, a na co nie, w organizowaniu naszego życia zawodowego, a także zrozumienie naszego położenia, pozwala zmienić nasze postrzeganie tej sytuacji i otwiera na nowe możliwości w tym zakresie.